ایثار از این بیشتر؟

یادت هست چطور دیوارها را یک به یک خراب کردیم؟ دیوارهایی که به صرف انسان بودنمان در ذات روابط انسانی وجود دارند. دیوارهایی که شاید برداشتن هر یک، در یک روال عادی، سالها زمانبر باشد و یا حتی ناشدنی.

و اینک به جایی رسیدیم که نه تنها ریسمانهای عادی متصل بین هر دو انسان را پاره میکنیم بلکه در اوج شکوفایی ارتباطات در تاریخ انسانها، دیوارهایی خودخواسته از جنس بتن و سیمان علم میکنیم مابینمان. تا به آنانی که برای شکستن ماااا استوار ایستاده اند اثبات کنیم که بدانید و آگاه باشید که ماااا به گوشه‌ای خزیده، تنگ و نمور و تاریک تا آن قدر پیر و چروکیده و سرخورده و خسته شود که نای نفس کشیدن هم نداشته باشد. آن وقت خیال همه راحت می‌شود، و شاید حتی خودمان. خیالمان راحت می‌شود که برای پاسداشت آن چیزهایی که گویا ارزشمند هستند تمام مااااا را گذاشتیم. ایثار از این بیشتر؟