حق با مااا بود!!؟؟

به زبان ساده و مختصر میتوان گفت قانون حاکم این است: " الحق لمن غلب" 

موضوع اصلی قدرت است. انسان برای حداکثرسازی خواسته هایش نیاز به قدرت بیشتر دارد. این قدرت را از هر راهی که بتواند به دست می آورد و به پشتوانه آن خواسته های خود را به کرسی می نشاند و آن را حق خود میداند چون قدرت آن را دارد.

فردی محق است و فردی محکوم. دلیل آن این است. کفه های قدرت تناسبی با هم ندارند. خواسته ها مشابه هستند ولی یکی حق مسلم را دارد و دیگری محکوم به نابودی است. او توانسته است قدرت قانون، قدرت عرف، قدرت شرع، قدرت زور، قدرت پول و تمام منشا های قدرت را پشت خود بیاورد و همگی حق را به او میدهند. پس او حق دارد. کسی نمیتواند و نباید به حق او چپ نگاه کند. مبارک باشد این حق مسلم. انسان ها همه چیز را وسیله ای برای بدست آوردن قرار میدهند. این یکی قدرتی ندارد اگرچه ایمان دارد به یک احساس. ایمان دارد به اصالت نیروی درونی عشق. هرچند قدرتی برایش به ادمغان نمی آورد. منزوی میشود و خود را دلخوش میکند که مظلوم واقع شده است. که اگرچه بازنده است ولی در نهایت برنده شده است. اصالت با احساسی است که او آن را از گزند هر عامل قدرتی در امان نگاه داشته است. او بازنده است. او برنده است. خدا میداند؟ واقعیت چیست؟ او چه میپندارد؟ آنچه روحش حس میکند چیست؟ و در نهایت او چه دارد در پس گذر لحظه ها و عمری که هر آن رو به پایان است